تاثیر افزودن نیتروگلیسیرین به لیدوکایین بر درد و تغییرات همودینامیک در روش بی حسی منطقه ایی داخل وریدی در جراحی اندام فوقانی

سابقه و هدف: بی حسی منطقه ای داخل وریدی روشی و قابل اعتماد برای ترمیم جراحات اندام فوقانی می باشد. جهت بهبود کیفیت بلوک حسی، کاهش درد تورنیکه و بی دردی بعد از عمل ترکیبات متفاوتی به داروهای بی حس کننده موضعی در بی حسی منطقه ای داخل وریدی اضافه می شوند. این مطالعه به منظور بررسی اثر نیتروگلیسیرین با لیدوکایین در بهبود کیفیت بی حسی منطقه ایی داخل وریدی در جراحی اندام فوقانی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 40 بیمار با asa (american society of anesthesiologists) کلاس i یا ii، که کاندید عمل جراحی اندام فوقانی بودند، به طور تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. در گروه شاهد برای انجام بی حسی منطقه ای داخل وریدی mg/kg3 لیدوکایین 5/0 درصد و در گروه مداخله علاوه بر آن 200 میکروگرم نیتروگلیسیرین مورد استفاده قرار گرفت. علایم همودینامیک 5، 10، 15 و 20 دقیقه بعد از تزریق داروهای بیهوشی اندازه گیری شد. زمان شروع و بازگشت بلوک حسی و حرکتی، شروع و شدت درد تورنیکه بر اساس نمره دهی vas (visual analogue scale) در حین عمل و علایم همودینامیک و میزان شدت درد بر اساس نمره دهی vas در 5/0، 2، 4، 6 و 12 ساعت بعد ازعمل اندازه گیری و ثبت شد. هم چنین مقدار دریافت پتیدین و فنتانیل در حین و بعد از عمل در بیماران ثبت شد. یافته ها: نتایج نشان داد که شروع بلوک حسی در گروه دریافت کننده نیتروگلیسیرین سریع تر (51042± 45/2 دقیقه در مقابل 26803/1± 35/4 دقیقه)، زمان بازگشت بلوک حسی (1734/2± 25/8 دقیقه در مقابل 99041± 825/3 دقیقه) و حرکتی (80255± 025/3 دقیقه در مقابل 15166/1± 2000/4 دقیقه) در گروه مداخله کندتر و زمان شروع درد تورنیکه درگروه مداخله دیرتر 12039/3± 5/22 نسبت به گروه شاهد 77963/2± 4/19 بود. میانگین ضربان قلبی در 5/0، 2 و 4 ساعت بعد از باز کردن تورنیکه دارای کاهش معنی داری در گروه مداخله نسبت به شاهد بود (05/0p<) هم چنین میزان شدت درد در 5/0 ساعت اول بعد از عمل در گروه مداخله کم تر از گروه شاهد بود (22± 05/1 دقیقه در مقابل 30± 1/1 دقیقه) و درکل در این موارد بین گروه مداخله و شاهد تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (05/0p<). استنتاج: استفاده از نیتروگلیسیرین سبب افزایش اثر داروی بی حسی می شود بدون آن که افزایش چندانی در میزان عوارض به ویژه عوارض همودینامیک در بیمار ایجاد نماید. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 1 n2013012012205irct